تاریکی در فضا و پدیده‌ی پراکندگی:

به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان، خداوند می‌فرماید:

﴿وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَاباً مِنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ * لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ﴾
﴿ و اگر درى از آسمان بر آنان مى‏گشوديم كه همواره از آن بالا مى‏رفتند * قطعا مى‌گفتند در حقيقت ما چشم‏بندى شده‏ايم بلكه ما مردمى هستيم كه افسون شده‏ايم.﴾

یکی از دانشمندان فضا که عرب بود در یکی از پایگاه‌های بسیار بزرگ فضایی در جهان غرب بود. سفینه‌ای به فضا فرستاده شد. ناگهان فرمانده‌ی فضانورد داد زد کور شدیم. زیرا وقتی از فضای اتمسفر بیرون رفته است وارد منطقه‌ی تاریک شده

است، زیرا در آن‌جا در نور پدیده‌ی پراکندگی وجود دارد و وقتی اشعه‌ی خورشید پخش می‌شود به برخی از ذرات هوا برخورد می‌کند و به برخی از ذرات دیگر برخورد نمی‌کند و ذراتی که به آن‌ها برخورد می‌کند پرتوها را به ذرات دیگر منعکس می‌کنند.

در زمین چیزی به نام نور و چیزی به نام پرتو داریم. در برخی جاها پرتو خورشید را می‌بینید.
اگر از لایه‌ی اتمسفر بیرون رویم این پدیده دیده نمی‌شود و کاملا از بین می‌رود و ما خود را در مقابل یک جو سیاه نابودکننده می‌یابیم. چیزی نمی‌بینیم و تنها نقطه‌های نورانی وجود دارند که فقط همان سیاره‌ها هستند.

این فرمانده وقتی وارد فضای خارج از اتمسفر و جو می‌شود می‌گوید: کور شدیم. این چند سال پیش یا بیست سال پیش بوده است اما در قرآن می‌بینید که آیه‌ای می‌گوید:

﴿ وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابًا مِنْ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ ، لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ ﴾
﴿ و اگر درى از آسمان بر آنان مى‏ گشوديم كه همواره از آن بالا مى‌‏رفتند * قطعا مى‌گفتند در حقيقت ما چشم‏بندى شده‏ايم بلكه ما مردمى هستيم كه افسون شده‏ايم.﴾

هستی بازتاب بزرگی خدا است:

این آیه را اکنون فهمیده‌اید. زیرا پیش از آن‌که انسانی به فضای خارج از جو برود این درک نمی‌شد و معنایش کشف نمی‌شد. این سخن سیدنا علی رضی الله عنه را تایید می‌کند که گفت: «در قرآن آیاتی است که هنوز تفسیر نشده است.» هر چه قدر علم پیشرفت کند بخشی از شکوه این هستی را آشکار می‌سازد.

بنابراین گفته‌اند: هستی قرآنی خاموش است.
و قرآن هستی زنده است و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قرآنی که راه می‌رود. قرآنی هم وجود دارد که اهل زمین در مقابلش کرنش می‌کنند و آن قرآن هستی است. هر انسانی با هر رنگ و زبانی و هر اصل و نسبی و هر دین و آیینی اگر حتی خداباور نباشد در مقابل هستی تعظیم می‌کند. هستی قرآن خاموش است. مظهر نام‌های نیک و صفات برتر او است. تفکر در آفرینش آسمان‌ها و زمین به طور کلی بالاترین نوع عبادت است.

بلکه عبادت خداشناسی است و اگر او را شناختید همه چیز را شناخته‌اید.

منبع

برنامه‌های تلویزیونی/ برنامه‌ی ایمان آفرینش است-کانال ماهواره‌ای سوریه-قسمت:10-ارکان تکلیف:انسان-شگفتی خداوند در آفرینش جسم انسان